დაჟინებული ლოცვის ძალა – ბიბლიური ციტატები

ხშირად ქრისტიანები უფალს უთმობენ დღის “მშვიდ დროს”, კითხულობენ წერილს და ჩუმად ლოცულობენ… ისინი ფიქრობენ, რომ სიმშვიდეში მეტი თანდასწრებაა. არის კი ეს “სიმშვიდე” ის, რაც გვჭირდება? იქნებ ზოგჯერ ხმა უნდა ავიმაღლოთ და ველაპარაკოთ უფალს? იქნებ დიალოგი უნდა გავმართოთ მონოლოგის ნაცვლად? იქნებ ჯობს ვიღაღადოთ, რათა ჩვენი ქება-დიდების და მადლიერების ხმა ზეცას მისწვდეს… იქნებ ჯობს, ხმამაღლა ვიტიროთ და მოვუხმოთ უფალს, ნაცვლად იმისა, რომ ღვთისმოსავი იერის შენარჩუნებაზე ვიფიქროთ?… ხშირად ღმერთი შორეული და მომთხოვნი გვეჩვენება, მაგრამ ეს არ არის მართალი. მიუახლოვდით მას და ესაუბრეთ, როგორც მეგობარს, ნუ ჩაიძირებით მშვიდ და მონოტონურ რიტუალებში, ეს გვიქმნის თვითკმაყოფილების ილუზიას, მაგრამ ნუ დაგვავიწყდება, რომ ეს მხოლოდ ილუზიაა, რომელიც რეალურად არაფერს ცვლის ჩვენს ცხოვრებაში. ის ცოცხალია და ჩვენი მასთან ურთიერთობაც უნდა იყოს ცოცხალი!

ბიბლიაში ვხედავთ პასუხებს დაჟინებულ ლოცვაზე და გულმხურვალე ღაღადზე: “ჩემს გასაჭირში შევღაღადე უფალს, ჩემს ღმერთს შევძახე, და ისმინა თავის ტაძარში ჩემი ხმა, და მისწვდა მის ყურს ჩემი ღაღადი” (2 მეფეთა 22:7). თუ გგონიათ, რომ თქვენი ლოცვა თქვენი ოთახის ჭერს არ სცდება, თუ ფიქრობთ, რომ ღმერთი პასუხს აგვიანებს, თუ უიმედობა გიპყრობთ და გგონიათ, რომ კიდევ ერთხელ ცდას აზრი არ აქვს… აიღე ბიბლია და ინუგეშე თავი, რადგან არის ძალა დაჟინებულ ლოცვაში! არის ძალა სასოწარკვეთილ ღაღადში! “დაელოდე უფალს და დაემორჩილე მას“ (ფსალ. 36:7) და ის დაგანახვებს გზას, გიხსნის გასაჭირისგან, რადგან მასზე ხარ დაიმედებული, რადგან ცოცხალია უკუნისამდე!