„ძმობა რწმენიდან მოდის. აი, ეს გარდაგვქმნის. არა სიმწარე. არა სიძულვილი. არა ძალადობა“.
მაშინ, როცა დოქტორმა მარტინ ლუთერ კინგმა ეს სიტყვები წარმოთქვა („მე მაქვს ოცნება“), ბენ კარსონი 11 წლის იყო, მაგრამ პატარა ბენმა უკვე იცოდა, რას ნიშნავდა ხალხის მხრიდან ის მოპყრობა, რაც კანის ფერით იყო გამოწვეული, თუმცა შემდეგ, ცხოვრების განმავლობაში, გააცნობიერა, რომ კანის ფერზე გაცილებით უფრო მნიშვნელოვანი რამ განსაზღვრავდა მის პიროვნებას და ეს იყო ღმერთთან ურთიერთობა.
„ღმერთთან ურთიერთობა მასწავლის იმას, რომ ყველას უნდა ვაპატიო და სიძულვილს უფლება არ მივცე გაიზარდოს“, თქვა კარსონმა, რომელიც მსოფლიოში ცნობილი ნეიროქირურგი გახლდათ წლების განმავლობაში, ხოლო ახლა საცხოვრებელი სახლების მშენებლობისა და საქალაქო განვითარების დეპარტამენტის ხელმძღვანელია.
„არ მინდა მქადაგებელივით გამომივიდეს, მაგრამ ერთადერთი გამოსავალი ადამიანთა გულების შეცვლაა და თუ ამას არ გავითავისებთ, ყველაფერი მხოლოდ გარეგნული შელამაზება იქნება და მეტი არაფერი. არავის უნდოდა კიდევ ერთი უაზრო ტრაგედია, მაგრამ ახლა უნიკალური შესაძლებლობა გვაქვს იმისა, რომ აქედან რაღაც ვისწავლოთ. ნამდვილად შესანიშნავი შესაძლებლობა გვეძლევა, იმისათვის, რომ აღვადგინოთ დანგრეული ურთიერთობები ჩვენს საზოგადოებაში, მაგრამ, ამასთან, იმასაც უნდა ვაცნობიერებდეთ, რომ ყველაზე დიდი სამოქალაქო ცვლილება, რომელიც ოდესმე მომხდარა ამ ქვეყანაში, გახლავთ მარტინ ლუთერ კინგის მიერ განხორციელებული ცვლილება სრულიად არაძალადობრივი გზით. სწორედ ეს უნდა ისწავლოს ხალხმა.
დაივიწყეთ ის, რომ მუდამ სხვებს ადანაშაულებთ იმის გამო, რაც ხდება. ყოველთვის ვამბობ: ‘სარკეში ჩაიხედე და საკუთარ თავს ჰკითხე: პრობლემის ნაწილი ხარ თუ პრობლემიდან გამოსავლის?’
ჩვენ ვაცხადებთ, რომ პრეზიდენტმა უნდა იმოქმედოს, მთავრობამ უნდა იმოქმედოს, ან ქალაქის მერმა უნდა გააკეთოს ესა და ეს… არა, ეს თქვენ უნდა გააკეთოთ, თქვენ უნდა იმოქმედოთ. დაიწყეთ მოქმედება ახლავე. დაიწყეთ საკუთარი თავით თქვენს საკუთარ სახლში… ეხმარებით მოყვასს და ხელს უწყობთ მის უკეთეს პიროვნებად ქცევას? თუ სიტუაციას უფრო ამწვავებთ? თუ ყველანი დავიწყებთ ამაზე ფიქრს, ძალიან ბევრი რამ შეიცვლება.
მედია თუ საზოგადოება გვიბიძგებს თითი სხვისკენ გავიშვიროთ, იქნება ეს თეთრი სახლი თუ გუბერნატორის უწყება და ვთქვათ, რომ ეს მათ უნდა მოაგვარონ პრობლემა, მაგრამ სინამდვილე ისაა, რომ ეს ჩვენი ქვეყანაა. ჩვენ ყველამ უნდა ავიღოთ პასუხისმგებლობა იმისათვის, რაც აქ ხდება.
ჩვენ ქრისტეს სიყვარული გვაერთიანებს და ეს სიყვარული მოახდენს საზოგადოებაზე დიდი გავლენას, მაგრამ როგორც კი ქრისტეს საკუთარი ცხოვრების ცენტრიდან გვერდზე გასწევთ, იძულებული ხართ, რომ ის სხვა რამით ჩაანაცვლოთ. და ეს „სხვა რამე“ ნამდვილად არ იქნება რაღაც კარგი. ის სიყვარულს კი არა, არამედ სიძულვილსა და შურისძიების სურვილს აღვივებს და ეს იწვევს შედეგად იმას, რასაც დღეს ვხედავთ. უყურებთ და ხედავთ იმ სიძულვილს, რომელსაც ადამიანები ავლენენ პოლიციელების მიმართ. ისინი მზად არიან მოკლან რომელიმე მათგანი მხოლოდ იმიტომ, რომ უნიფორმა აცვიათ და ამასთან, საერთოდ არ იცნობენ მათ და არც ურთიერთობა აქვთ მათთან. საიდან მოდის ეს ყველაფერი? რა თქმა უნდა, არა იუდეურ-ქრისტიანულ ფასეულობათაგან, რომელთა საფუძველზეც ჩამოყალიბდა ეს ქვეყანა.
ჰკითხეთ საკუთარ თავს: ‘რა არის ჩემი გავლენის სფერო?’ ქრისტეს მსგავსად მოიქეცით ადამიანებთან – მეგობრებთან, თანამშრომლებთან, ყველასთან, ვისთანაც ურთიერთობა გაქვთ. ეს დიდად შეცვლის მათ დამოკიდებულებას თქვენდამი და ასევე სხვებისადმი. დიდი შეცდომაა აზრი იმის შესახებ, თითქოს ჩვენ არ შეგვეძლოს მსოფლიოს შეცვლა საკუთარი ოჯახებში, არადა ყველაზე მნიშვნელოვანი ადგილი, საიდანაც უნდა დავიწყოთ ცვლილებები, სწორედ ჩვენი ოჯახებია.